నీదో కాదో రాసున్న చిరునామా..

ఆకాశం నాభి నుండి పరుగు పరుగున కిందికి దూకే వాన.. నేల తల్లి పొత్తిళ్ల లోకి పసి బిడ్డలా ఒదిగి పోయే  వాన; ఒక్కో సారి అతి సుకుమారంగా, ఒక్కో సారి భయంకరంగా, మరో సారి బాధ్యతలా.
మీరూహించింది నిజమే.. ఇప్పుడు మనం "వాన" చిత్రం లోని పాటను గుర్తు చేసుకోబోతున్నాం.. ఈ మధ్యనే సిరివెన్నెల గారు ఒక interview లో చెప్పిన మాటలు (కొన్ని మార్పులతో): "ప్రేమ అనబడే ఈ అర్థం లేని భావాన్ని ఎందులో అని చూపించగలం..? ఎన్నో రకాల ప్రేమలు ఉన్నాయి. తల్లి కొడుకుల మధ్య, అన్నదమ్ముల మధ్య, తండ్రి కూతురి మధ్య, భార్యభర్తల మధ్య. ఇవన్నీ ప్రేమలే.. నిజానికి ప్రేమ అనేది రంగు రూపు లేని ఒక ఫీలింగ్. అందుకే ప్రేమను వర్ణించడానికి నేను తీసుకునే వస్తువులు సాధ్యమైనంత వరకు ప్రకృతిలోంచి పుట్టినవై ఉంటాయి. చినుకు, ఆకాశం, నేల, గాలి, చెట్టు, ఆకు, పువ్వు, కాయ వీటన్నిటిల్లో కూడా ప్రేమ ఉంటుంది. ఇవన్నీ ప్రేమకు స్వరూపాలే." 
మరి వాన లో వర్ణించిన ప్రేమ ఎలా ఉందో చూద్దామా.!


ఎదుట నిలిచింది చూడు..జలతారు వెన్నెలేమో...
ఎదను తడిమింది నేడు.. చినుకంటి చిన్నదేమో...
మైమరచి పోయా మాయలో... 
ప్రాణమంత మీటుతుంతే.. వాన వీణలా...                     "ఎదుట నిలిచింది"

నిజం లాంటి ఈ స్వప్నం ఎలా పట్టి ఆపాలి...
కలే అయితె ఆ నిజం ఎలా తట్టుకోవాలీ....
ఔనో కాదో అడగకంది నా మౌనం...
చెలివో శిలవో తెలియకుంది నీ రూపం...
చెలిమి బంధమల్లుకుందే.. జన్మ ఖైదులా..ఆ..               "ఎదుట నిలిచింది"

నిన్నే చేరుకోలేకా ఎటెళ్లిందొ నా లేఖా...
వినేవారు లేకా విసుక్కుంది నా కేకా..
నీదో కాదో రాసున్న చిరునామా...
ఉందో లేదో ఆ చోట నా ప్రేమ...
వరం లాంటి శాపమేదో.. సొంతమైందిలా..ఆ...               "ఎదుట నిలిచింది" 

ఎక్కడో విన్నాను, ప్రేమంటే ఒక తీపి బాధ అట. ఈ పాట వింటే అది నిజమేనేమో అనిపిస్తుంది.. అంతటి తియ్యని ప్రేమలోని బాధని, కలో నిజమో తెలియని అయోమయాన్ని చాలా అందంగా.. అందమైన పదాలతో వర్ణించారు. వింటున్నంత సేపూ, విన్న తరువాత కూడా చాలా సమయం మనసంతా ఏదో తెలియని హాయితో నిండి పోయి ఉంటుంది. కారణం.. పదాల అల్లిక కొంత అయితే, ఆ అల్లికకు అందించిన సంగీతం, గానం ఇంకా అద్భుతం.
ఈ పాటలో చాలా గొప్ప గొప్ప పదాలు, గంభీరమైన పదాలు అంటూ ఏవీ లేవు. చాలా మామూలు పదాలతో ఇంతటి అందాన్ని సృష్టించారు సిరివెన్నెల. ముఖ్యంగా తన ప్రేమ ప్రియురాలి వరకూ చేరిందా లేదా అన్న అనుమానం/ అయోమయం ఎంత చక్కా చెప్పారంటే..
"నిన్నే చేరుకోలేకా ఎటెళ్లిందొ నా లేఖా...
వినేవారు లేకా విసుక్కుంది నా కేకా..
నీదో కాదో రాసున్న చిరునామా...
ఉందో లేదో ఆ చోట నా ప్రేమ..."
నిజంగా అద్భుతం..:) మనసుకు ప్రశాంతంగా ఉంటుంది వింటున్నంత సేపూ..
కలో నిజమో తెలియని సందిగ్ధ స్థితి..
"నిజం లాంటి ఈ స్వప్నం ఎలా పట్టి ఆపాలి...
కలే అయితె ఆ నిజం ఎలా తట్టుకోవాలీ...." 
"చెలిమి బంధమల్లుకుందే.. జన్మ ఖైదులా" చెలిమి బంధం జన్మ ఖైదట.. అసలు అలా వర్ణించాలన్న ఆలోచన ఎలా వచిందబ్బా.. 
అన్ని రకాల పాటలు ఎంత అలవోకగా రాసేస్తారో సిరివెన్నెల గారు. ఆ పాత్ర లోకి దూరిపోయి రాస్తే తప్ప ఇంత అందమైన పాటలు రావు మరి..
 

సిరివెన్నెల - పట్టుదల

నిన్న రాత్రి ఈటీవీ లో బాలు గారి ఆధ్వర్యంలో నిర్వహించే "పాడుతా తీయగా" కార్యక్రమం చూశాను. సిరివెన్నెల గారు అతిథి.. మొదటగా, నాకు ఈ విషయం చెప్పి కార్యక్రమం చూడమని చెప్పిన నా ఫ్రెండ్ నాగేంద్రకు ధన్యవాదాలు. (సాధారణం గా టీవీ ఎక్కువగా చూడకపోవడం వల్ల నాకు లోక ఙ్ఞానం కొంచెం తక్కువ :) ).
ఆ కార్యక్రమంలో ఒకతను పాడిన పాట ఇంకా నా మదిలో తిరుగుతూనే ఉంది. 'పట్టుదల ' చిత్రం లోని "ఎప్పుడూ.. ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి". ఈ పాట చాలా మందికి తెలిసే ఉంటుంది. నా చిన్నప్పుడు ఎప్పుడో విన్నట్టు గుర్తు.. మళ్లీ నిన్న విన్నాను. ఆ చిత్రం చూసినట్లు కూడా  నాకు గుర్తు లేదు. ఈ పాట పాడిన తరువాత, సిరివెన్నెల గారు ఈ పాటకి సంబంధించిన కొన్ని ఙ్ఞాపకాలని ప్రేక్షకులతో పంచుకున్నారు. పాట ఈ విధంగా సాగుతుంది.


ఎప్పుడూ.. ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి..
ఎప్పుడూ.. వదులుకోవద్దురా ఓరిమి..
విశ్రమించవద్దు ఏ క్షణం..
విస్మరించవద్దు నిర్ణయం..
అప్పుడే నీ జయం నిశ్చయం రా..                                          "ఎప్పుడూ"


నొప్పి లేని నిమిషమేది జననమైన మరణమైన జీవితాన అడుగు అడుగునా..
నీరసించి నిలిచి పోతె నిమిషమైన నీది కాదు బ్రతుకు అంటె నిత్య ఘర్షణా..
దేహముంది ప్రాణముంది నెత్తురుంది సత్తువుంది ఇంతకన్న సైన్యముండునా..
ఆశ నీకు అస్త్రమౌను శ్వాస నీకు శస్త్రమౌను
ఆశయమ్ము సారధౌనురా.. (దీక్ష కన్న సారధెవరురా).. 
నిరంతరం ప్రయత్నమున్నదా.. నిరాశకే నిరాశ పుట్టదా..
ఆయువంటు ఉన్న వరకు చావు కూడ నెగ్గలేదు శవము పైనె గెలుపు చాటదా..
(నిన్ను మించి శక్తి ఏది నీకె నువ్వు బాసటయ్యితే..)                  "ఎప్పుడూ"


నింగి ఎంత గొప్పదైన రివ్వుమన్న గువ్వపిల్ల రెక్క ముందు తక్కువేనురా..
సంద్రమెంత పెద్దదైన ఈదుతున్న చేపపిల్ల మొప్ప ముందు చిన్నదేనురా..
పశ్చిమాన పొంచి ఉండి రవిని మింగు అసుర సంధ్య ఒక్కనాడు నెగ్గలేదురా..
(పిడుగు వంటి పిడికిలెత్తి ఉరుము వల్లె హుంకరిస్తె దిక్కులన్ని పిక్కటిల్లురా.. )
గుటక పడని అగ్నిగుండం సాగరాన్ని ఈదుకుంటు తూరుపింట తేలుతుందిరా..
(ఆశయాల అశ్వమెక్కి అదుపులేని కదను తొక్కి అవధులన్ని అధిగమించరా.. )
నిశా విలాసమెంత సేపురా.. ఉషోదయాన్ని ఎవ్వడాపురా..
(త్రివిక్రమా పరాక్రమించరా.. విశాల విశ్వమాక్రమించరా...)
రగులుతున్న గుండె కూడ సూర్యగోళమంటిదేనురా..
(జలధి సైతమార్పలేని జ్వాల వోలె ప్రజ్వలించరా..)                     "ఎప్పుడూ"




ఇక ఈ పాటకి సంబంధించి సిరివెన్నెల గారి ఙ్ఞాపకాల విషయానికి వస్తే, మొదటగా సిరివెన్నెల గారు పై విధంగా పాట రాసి ఇచ్చారంట. కానీ, ఆ చిత్ర నిర్మాత గారు ఈ పాటలో కొన్ని వాక్యాలు మార్చి ఇమ్మని చెప్పారంట.సాధారణంగా ఎవరితోనూ గొడవ పడని సిరివెన్నెల గారు ఈ పాట గురించి ఆ చిత్ర నిర్మాతతో గొడవ పెట్టుకున్నంత పని చేశారంట. ఈ పాటలో ఏదైనా మార్చాల్సి వస్తే ఆ చిత్రంలోని తన పాటలు అన్నీ తీసెయ్యమని చెప్పారంట (ఆ చిత్రం లో అన్ని పాటలు సిరివెన్నెల గారే రాశారు(ట)). కానీ చివరికి నిర్మాత గారు చెప్పినట్లుగానే మార్చాల్సి వచ్చిందట. బ్రాకెట్లలో పెట్టినవి మారిన వాక్యాలే. 
పాట భావానికి వస్తే, నిజానికి నాకు ఈ పాట ఏ సందర్భంలో వస్తుందో కూడా తెలియదు. కానీ వినగానే ఏదో తెలియని ఉద్రేకం.. ఇంకేదో.. ఏమో చెప్పలేకపోతున్నాను. ఏదో సాధించెయ్యగలను అన్న నమ్మకం. పదాల ఇంద్రజాలపు కెరటం ఉవ్వెత్తున ఎగసిపడి నా మీదకి వచ్చి నన్ను ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తున్న భావన.
"నొప్పి లేని నిమిషమేది జననమైన మరణమైన జీవితాన అడుగు అడుగునా.."
ఎంత చేదు సత్యం కదా! జననం నుండి మరణం వరకూ ప్రతి విషయంలో ఏదో ఒక విధంగా కష్టాలు కలుగుతూనే ఉంటాయి. అలా అని నీరసించిపోతే.. ఇంక మనకంటూ ఏదీ మిగలదు. అసలు బ్రతుకంటేనే నిత్య ఘర్షణ.. అద్భుతమైన వర్ణన.
"దేహముంది ప్రాణముంది నెత్తురుంది సత్తువుంది ఇంతకన్న సైన్యముండునా"
మనకి దేవుడు అన్నీ సమకూర్చినా, ఇంకా ఏదో తక్కువ చేశాడని నిందిస్తూ ఉంటాం.. దేన్నీ సాధించకపోడానికి వంద కారణాలు వెతుక్కుంటాం.. కానీ ఏ అవయవ లోపం లేకుండా.. అన్నీ చెయ్యగలిగే స్థితిలో ఉన్నాం అంటే మనం ఎంత అదృష్టవంతులమో గుర్తించం.. దేహం, ప్రాణం, నెత్తురు, సత్తువ వీటన్నిటికన్నా గొప్ప సైన్యం ఉండదట.  ఆశ అస్త్రం.. శ్వాస శస్త్రం.. నీ ఆశయం నిన్ను నడిపే సారథి. అద్భుతం కదూ!. నీ నిరంతర ప్రయత్నంతో నిరాశకే నిరాశ పుడుతుందట. నీకు ఆయువున్నంత వరకూ.. నీపై చావు కూడా నెగ్గలేదు. కేవలం నీ శవం పైనే తన గెలుపు చాటుకోగలదు.
"నింగి ఎంత గొప్పదైన రివ్వుమన్న గువ్వపిల్ల రెక్క ముందు తక్కువేనురా..
సంద్రమెంత పెద్దదైన ఈదుతున్న చేపపిల్ల మొప్ప ముందు చిన్నదేనురా..
పశ్చిమాన పొంచి ఉండి రవిని మింగు అసుర సంధ్య ఒక్కనాడు నెగ్గలేదురా.. 
గుటక పడని అగ్నిగుండం సాగరాన్ని ఈదుకుంటు తూరుపింట తేలుతుందిరా.."
ఈ వాక్యాలకి నా వ్యాఖ్యానం ఏదిచ్చినా, వాటి అందాన్ని/భావాన్ని తక్కువ చేసినదాన్నే అవుతానని భయమేస్తుంది.. అంత బాగా నచ్చాయి నాకు ఈ వాక్యాలు.అత్యద్భుతం..అంత గొప్ప గగనం ముందు, చిన్న చిన్న రెక్కలతో ఎగిరే గువ్వ పిల్లల రెక్క గొప్పట. మరి అవి, గగనం అంత పెద్దగా ఉంది కదా, మనం ఎగరలేములే అని గూడులోనే కూర్చోవు కదా..! సముద్రం ఎంత పెద్దదైనా, చిన్న చిన్న మొప్పలతో ఈదుతున్న చేప పిల్లల ముందు.. కాదు కాదు.. ఆ చేప పిల్లల మొప్పల ముందు ఆ సముద్రం కూడా చిన్నదేనట. సూర్యాస్తమయాన్ని ఇలా కూడా వర్ణించొచ్చని నాకు ఇంత వరకూ తెలియదు. ఆ సూర్యభగవానుడిని మింగడానికి అసుర సంధ్య పొంచి ఉంటుందట పడమర దిశలో.. కానీ.. ఆ అసుర సంధ్య, ఏరోజూ నెగ్గలేదట, ఎందుకనగా.. ఆ భాస్కరుడు మండుతున్న అగ్నిగోళమై సముద్రాలనీదుకుంటూ... తూరుపింట తేలుతాడట.. ఇది సూర్యోదయం.. సూర్యోదయాన్ని ఇలా కూడా వర్ణించొచ్చన్న విషయం కూడా తెలియదు.. ఆ నిశి ఎంతసేపు అలా ఆడుకుంటుంది..? ఎవ్వరూ ఆపలేని ఉషోదయం నిశి తలుపులు మూసేస్తుందిగా.. మన రగులుతున్న గుండె కూడా ఒక సూర్యగోళం లాంటిదేనట.. మరి, అగాధాల అసుర సంధ్యలు మనల్ని మింగడానికి ప్రయత్నించినా.. కష్టాల సంద్రాల్ని ఈదుకుంటూ తూరుపు విజయాలనందుకోవాలి.. అదే కదా జీవిత పరమార్థం.. ఏమంటారు...!!