ఇప్పుడు మనమొక కొత్త బంగారు లోకానికి వెళ్లొద్దామా.? ఏంటి అలా చూస్తున్నారు.? అర్థం కాలేదా..? ఈరోజు మనం పాడుకోబోయే పాట "కొత్త బంగారు లోకం " చిత్రం లోనిదండీ.. ఒక భావాన్ని పలికించడానికి, సిరివెన్నెల గారు ఎంచుకునే పదాలని, వాటి అల్లికని చూస్తూ ఉంటే నాకు భలే ఆశ్చర్యం వేస్తుందండీ.. ఆ గొప్పతనం నాకు ఈ పాటలో చాలా చక్కగా కనిపిస్తుంది. ఆయన రాసిన పాటల్ని పొగడ్డం మానేద్దామని నిశ్చయించుకున్నానా!! కానీ, మీరే చెప్పండి.. ఎలా మానాలి.? ఒక్కొక్క పాట వింటుంటే అభినందించకుండా ఉండలేకపోతున్నాను.ప్రతి పాటలో ఒక్కొక్క వాక్యం మనకి ఎన్నో విషయాలు చెబుతుంది. ఇంకా చిత్రం ఏంటంటే , విన్న ప్రతి సారి, అదే వాక్యం కొత్త అర్థాన్ని చూపిస్తుంది. ఆ వాక్యాలు మనసుకు హత్తుకునేలా ఉంటాయి. అటువంటి గొప్ప పాటల్లో మన కొత్త బంగారు లోకం పాట కూడా ఒకటి.
నీ ప్రశ్నలు నీవే ఎవ్వరూ బదులివ్వరుగా
నీ చిక్కులు నీకే ఎవ్వరూ విడిపించరుగా
ఏ గాలో నిన్ను తరుముతుంటే అల్లరిగా
ఆగాలో లేదో తెలియదంటే చెల్లదుగా
పది నెలలు తనలో నిన్ను మోసిన అమ్మైనా
అపుడో ఇపుడో కననే కననూ అంటుందా
ప్రతి కుసుమం తనదే అనదే విరిసే కొమ్మైనా
గుడికో జడకో సాగనంపక ఉంటుందా
బ్రతుకంటే బడి చదువా అనుకుంటే అతి సులువా
పొరబడినా పడినా జాలిపడదే కాలం మనలాగా
ఒక నిమిషం కూడా ఆగిపోదే నువ్వొచ్చేదాకా
అలలుండని కడలేదని అదిగేందుకె తెలివుందా
కలలుండని కనులేవని నిత్యం నిదరోమందా
గతముందని గమనించని నడిరేయికి రేపుందా
గతి తోచని గమనానికి గమ్యం అంటూ ఉందా
వలపేదో వల వేస్తుంది వయసేమో అటు తోస్తుంది
గెలుపంటే ఏదో ఇంతవరకు వివరించే ఋజువేముంది
సుడిలో పడు ప్రతి నావా చెబుతున్నది వినలేవా
పొరబాటున చెయి జారిన తరుణం తిరిగొస్తుందా
ప్రతి పూటొక పుటలా తన పాఠం వివరిస్తుందా
మనకోసమె తనలో తను రగిలే రవి తపనంతా
కనుమూసిన తరువాతనె పెనుచీకటి చెబుతుందా
కడతేరని పయనాలెన్ని పడదోసిన ప్రణయాలెన్ని
అని తిరగేశాయా చరిత పుటలు వెనుచూడక ఉరికే జతలు
తమ ముందు తరాలకు స్మృతుల చితులు అందించాలా ప్రేమికులు
ఇది కాదే విధి రాతా అనుకోదేం ఎదురీతా
పది నెలలు తనలో నిన్ను మోసిన అమ్మైనా
అపుడో ఇపుడో కననే కననూ అంటుందా
ప్రతి కుసుమం తనదే అనదే విరిసే కొమ్మైనా
గుడికో జడకో సాగనంపక ఉంటుందా
"పది నెలలు తనలో నిన్ను మోసిన అమ్మైనా
అపుడో ఇపుడో కననే కననూ అంటుందా
ప్రతి కుసుమం తనదే అనదే విరిసే కొమ్మైనా
గుడికో జడకో సాగనంపక ఉంటుందా"
పై వర్ణణ గురించి ఎంత చెప్పినా తక్కువే అవుతుంది. అసలు ఆ ఆలోచన ఎలా వచ్చిందంటారు సుమండీ..?నాకైతేనేమో, సిరివెన్నెల గారు కనిపిస్తే ఈ పాటలన్నీ విడి విడి గా చూపించి, ఆయా పాటలు రాసే సమయంలో ఆయన మనఃస్థితి ఎలా ఉందో తెలుసుకోవాలని ఉంటుంది. అపుడైతే ఆయనకి ఇన్ని గొప్ప గొప్ప ఆలోచనలు ఎలా వచ్చేవో తెలిసిపోతుంది కదా.. నాకు తెలుసు, ఇప్పుడు మీరంతా నా తెలివితేటలు చూసి నన్ను పొగిడే కార్యక్రమం పెట్టుకున్నారని. కానీ, చెప్పొద్దూ.. నాకు చాలా సిగ్గు పొగడ్తలంటే.. ;)
"పొరబడినా పడినా జాలిపడదే కాలం మనలాగా" ఎంత గొప్పగా వర్ణించారు కదండీ కాలం కఠినత్వాన్ని. ఈ వాక్యం వినగానే నా చిన్న మెదడు ఎక్కడెక్కడికో వెళ్లిపోతుంది (వేదాంతమో, వైరాగ్యమో నాకు ఇప్పటికీ అనుమానమే..) మొత్తానికి నేనో పెద్ద వేదాంతి లాగా ఆలోచించేస్తూ ఉంటాను. కానీ నాకున్న సుగుణాలలో ఇదొకటి, నా వేదాంతం లాంటి వైరాగ్యంతో ఎవ్వరినీ కష్టపెట్టక పోవడం. మొత్తానికి నాకు బాగా అర్థం అయిన విషయం ఏమిటంటే.. నేను అసలు విషయాన్ని వదిలి ఎక్కడెక్కడికో వెళ్లిపోతున్నానని.
కానీ ఏం చెయ్యాలండీ. నిజానికి ఇప్పుడు నా పరిస్థితి ఎలా ఉందంటే, గత కొద్ది రోజులుగా భోజనం ముఖం ఎరుగని మనిషి ముందు పంచ భక్ష్య పరమాన్నాలు పెట్టి తిను అన్నట్లుగా ఉంది. (ముందు దేన్ని తినాలో అర్థం కాక వెర్రి చూపులు చూస్తూ..) ప్రతి వాక్యం లోనూ గొప్ప గొప్ప భావాన్ని దాచిపెట్టారు సిరివెన్నెల గారు. దేన్నని చూడాలి ముందు..? :( ఒకటి రాస్తూ ఉంటే అంతకంటే అందమైన వర్ణణ ఇంకోటి గుర్తొస్తుంది.
"మనకోసమె తనలో తను రగిలే రవి తపనంతా
కనుమూసిన తరువాతనె పెనుచీకటి చెబుతుందా"
నిజం చెప్పనా..? ఆ భాస్కరుడి గురించి నేను ఇంత గొప్పగా ఎప్పుడూ ఆలోచించలేదండీ.. ఇది చూసిన తరువాత మాత్రం ఆ సూర్య భగవానుడంటే ఏదో తెలియని గౌరవం, ఇష్టం ఏర్పడ్డాయి. మనసులో ఆ సూర్యుడి గురించి ఆలోచన వచ్చిన ప్రతి క్షణం (అంటే, ఎండ ఎక్కువగా ఉందనో లేదా అసలు ఈ రోజు ఎండే లేదనో.. ఇలా అన్నమాట) ఈ వాక్యం గుర్తొస్తుంది. మన కోసమే కదా పాపం ఆయన అలా నిత్యం మండిపోతున్నాడు అని.
పొరబాటున మనం చెయ్యి జార్చుకున్న తరుణం తిరిగి రాదని ఎంత అందంగా చెప్పారో కదా..! ప్రతి పూటని ఒక్కో పుటలా వర్ణించారు.. నిజమే కదా, నిజానికి ప్రతి ఘడియ నుండీ మనం నేర్చుకోవాల్సింది ఉంటుంది. ప్రతి క్షణం మనకి ఏదో నేర్పిస్తుంది. సరిగ్గా అర్థం చేసుకోవాలే గానీ.. జీవితం కన్నా గొప్ప పుస్తకం ఏదీ ఉండదు. కాలం కన్నా గొప్ప ఉపాధ్యాయుడు ఎవ్వరూ ఉండరు.ఆ విషయాన్ని ఎంతో అందంగా, అతి సులువైన పదాలతో చెప్పారు సిరివెన్నెల గారు.
ఇక ఇంత చేసిన ఆ మహానుభావుడిని ఎలా పొగడకుండా ఉండగలనండీ..? నాకు ఒక్క విషయం బాగా అర్థం అవుతూ ఉంది. నా దగ్గర ఇంక పొగడడానికి పదాలు లేవని.. :( దయచేసి కొంచెం సహాయపడుదురూ.. మీ మేలు ఈ జన్మలో మర్చిపోలేను (ఋణం మాత్రం తప్పకుండా ఈ జన్మ లోనే తీర్చుకుంటాను.. :P )
4 comments:
ఆకాశానికి పుడమి తల్లి ప్రేమలేఖ ఆహ్వానం, భూదేవికి అంబరం పంపే ఆరాటపు తడిగానం. ప్రేమకు ఇంత కన్నా గొప్ప నిర్వచనం ఉండదేమో. మరి సిరివెన్నెల గారా మజాకా..?? ఈ పాటికే మీకు అర్థం అయ్యే ఉంటుంది, నేను మాట్లాడేది నువ్వొస్తానంటే నేనొద్దంటానా చిత్రం లోని "ఘల్ ఘల్" పాట గురించి అని. నాకు అనిపిస్తూ ఉంటుంది, అసలు ఈ ప్రపంచం లోని అన్ని భావాలని ఆయన గారు అర్ధం చేసేస్కుని ఇంత గొప్ప పాటలు రాసేస్తారా అని. లేకపోతే ఏంటండీ.. భక్తి, ఆరాధన, ప్రేమ, స్ఫూర్తి, కోపం, చిలిపి తనం.. ఇలా ఎన్నో భావాలని తన మాటలతో రక్తి కట్టించారు. ఇక ఈ ప్రేమ భావానికి వస్తే
ఘల్ ఘల్ ఘల్ ఘల్.. ఘలన్ ఘలన్ ఘల ఘల్ ఘల్..
ఆకాశం తాకేలా వడగాలై ఈ నేల అందించే ఆహ్వానం ప్రేమంటే..
ఆరాటం తీరేలా బదులిచ్చే గగనం లో వినిపించే తడి గానం ప్రేమంటే...
అణువణువును మీటే మమతల మౌనం పద పద మంటే నిలవదు ప్రాణం
ఆ పరుగే ప్రణయానికి శ్రీకారం..
దాహం లో మునిగిన చివురుకి చల్లని తన చెయ్యందించీ స్నేహం తో మొలకెత్తించే చినుకే ప్రేమంటే..
మేఘం లో నిద్దుర పోయిన రంగులు అన్నీ రప్పించి మాగాణి ముంగిట పెట్టే ముగ్గే ప్రేమంటే.. ||ఘల్ ఘల్||
ప్రాణం ఎపుడు మొదలైందో తెలుపగల తేదీ ఏదో గుర్తించేందుకు వీలుందా..
ప్రణయం ఎవరి హృదయం లో ఎపుడు ఉదయిస్తుందో గమనించే సమయం ఉంటుందా..
ప్రేమంటే ఏమంటే చెప్పేసే మాటుంటే ఆ మాటకు తెలిసేనా ప్రేమంటే..
అది చరితలు సైతం చదవని వైనం కవితలు సైతం పలకని భావం..
సరిగమ లెరుగని మధురిమ ప్రేమంటే..
దరి దాటి ఉరకలు వేసే ఏ నది కైనా తెలిసిందా తనలో ఈ ఉరవడి పెంచిన తొలి చినుకేదంటే..
సిరి పైరై ఎగిరే వరకూ చేనుకు మాత్రం తెలిసిందా తనలో కనిపించే కళలకు తొలి పిలుపేదంటే.. ||ఘల్ ఘల్||
మండే కొలిమినడగందే తెలియదే మన్ను కాదు ఇది స్వర్ణమంటు చూపాలంటే..
పండే పొలము చెబుతుందే పదునుగా నాటే నాగలి పోటే చేసిన మేలంటే..
తనువంతా విరబూసే గాయాలే వరమాలై దరిజేరే ప్రియురాలే గెలుపంటే..
తను కొలువై ఉండే విలువే ఉంటే అలాంటి మనసుకు తనంత తానే అడగక దొరికే వరమే వలపంటే..
జన్మంతా నీ అడుగుల్లో అడుగులు కలిపే జత ఉంటే నడకల్లో తడబాటైనా నాట్యం అయిపోదా..
రేయంతా నీ తలపులతో ఎర్రబడే కన్నులు ఉంటే ఆ కాంతే నువ్వెతికే సంక్రంతై ఎదురవదా.. ||ఘల్ ఘల్||
ఏం రాయాలండీ...? ఈ పాట వర్ణనకి నా మాటలు సరిపోతాయని నేననుకోను. కానీ ప్రయత్న లోపం ఉండకుండా, ఎదో ఉడతా భక్తి గా నాలుగు మాటలైనా మన సిరివెన్నెల గారిని పొగడకపోతే నా మనసు నన్ను క్షమించక పోవచ్చు. ఏమాటకామాటే చెప్పుకోవాలి.. ఎంత మంచిగా పాటలు రాస్తే మాత్రం ఎన్ని సార్లని ఆయనకి పొగడ్తల మాల వేస్తాం..? కాకపోతే ఏమిటండీ..?
"ఆకాశం తాకేలా వడగాలై ఈ నేల అందించే ఆహ్వానం ప్రేమంటే..
ఆరాటం తీరేలా బదులిచ్చే గగనం లో వినిపించే తడి గానం ప్రేమంటే..."
ఈ పోలిక విన్న తర్వాత ఎవరికైనా ఏం చెయ్యాలనిపిస్తుంది..? వడగాలి వస్తే ఎదో మామూలు గాలే అనుకుని ఉండే దాన్ని ఈ పాట వినక ముందు. కాదట. అది ఆకాశానికి ఈ పుడమి తల్లి ప్రేమ సందేశం అట. ఆ వెంటనే పే..ద్ద వర్షం వస్తే అందులో తడుచుకుంటూ "వానా వానా వల్లప్పా.. " అని పాడుకోడం మాత్రమే తెలుసు. కానీ దానికి కూడా ఒక అర్థం ఉందట. అది మన పుడమి తల్లి ప్రేమలేఖ కి బదులు గా వినిపించే తడి గానం అట. ఇదేముంది..? ఇంకా ముందుంది చూడండి.
"దాహం లో మునిగిన చివురుకి చల్లని తన చెయ్యందించీ స్నేహం తో మొలకెత్తించే చినుకే ప్రేమంటే..
మేఘం లో నిద్దుర పోయిన రంగులు అన్నీ రప్పించి మాగాణి ముంగిట పెట్టే ముగ్గే ప్రేమంటే.. "
మీరే చెప్పండి.. ఈ మనిషిని ఏమనాలి..? చివరికి ఒక విత్తు ని మొక్క గా మొలిపించే చి..న్న చినుకుది కూడా ప్రేమేనట. ఇక మన మాగాణి నేల లోగిలి లో కనిపించే రంగు రంగుల ముగ్గు కూడా ప్రేమేనట.ఇంకా చిత్రం.. ఆ రంగులన్నీ కూడా మన మేఘాల మాష్టారువే నట. అదేనండీ.. ఇంద్రధనుస్సు.
ఇన్ని రోజులూ జన్మదినం అంటే మనం ఈ భూమి మీదకి వచ్చిన రోజని మాత్రమే తెలుసండీ నాకు. ఇప్పుడేమో కొత్తగా ఈయన వచ్చి, ప్రాణం పుట్టిన రోజుని ఎవరైనా గుర్తించగలరా అని అడుగుతుంటే నేనేమని చెప్పాలి..? అలాగే ప్రణయం కూడా ఎవరి హృదయం లో ఎపుడు ఉదయిస్తుందో చెప్పలేమంట.. నిజమేనంటారా..? మరీ చోద్యం గా లేదూ..? చివరికి ప్రేమంటే నిర్వచించే పదానికి కూడా ప్రేమంటే ఎమిటో తెలియదంట. చరితలు, కవితలు, సరిగమలు వీటన్నిటికీ అతీతమైనదంట ప్రేమంటే.. ఏమిటో.. (ఒక్కసారి శుభలగ్నం లో ఆమని ని గుర్తు తెచ్చుకోండి.) ఏం చెప్తామండీ.. ఉరకలు వేసే నదికి ఆ ఉరవడి తెచ్చిన తొలి చినుకు ఏదంటే..! ఇక చేనుకు కూడా తెలియదట, తనలో నాటిన విత్తులు మొక్కలుగా మారి సిరి పైరు గా ఎదిగేంత వరకూ; తన లోని ఈ కొత్త కళకు తొలిపిలుపు గురించి.
మట్టి కి బంగారానికి తేడా తెలియాలంటే మండే కొలిమిని అడగాల్సిందేనట. బంగారం అని పిలిపించుకోవాలంటే బంగారానికి ఎంత కష్టమో కదా.. నాగలి పోటు చేసే మేలు గురించి నిజం తెలుసుకోవాలంటే పండే పొలాన్ని మాత్రమే అడగాలి. గెలుపంటే ఒక్కొక్కరూ ఒక్కో రకం గా నిర్వచిస్తారు. మన సిరివెన్నెల ఎమంటున్నారో తెలుసా.? శరీరం మొత్తం గాయలతో ఉన్నప్పుడు, ఆ గాయాలను కూడా వరమాల గా మార్చి వరించే ప్రియురాలట. ఇక వలపు సంగతి, మనసులకు తనంత తానే అడగక దొరికే వరమట. ఇక్కడో చిత్రం ఉందండీ.. అన్ని మనసులకూ కాదు. వలపు కొలువై ఉండే విలువ ఉండాలట.
"జన్మంతా నీ అడుగుల్లో అడుగులు కలిపే జత ఉంటే నడకల్లో తడబాటైనా నాట్యం అయిపోదా.."
ఎన్ని అనుకున్నా ఈ వాక్యం దగ్గరికి వచ్చే సరికి సిరివెన్నెల గారిని పొగడకుండా ఉండలేకపోతున్నాను. నడకల్లో తడబాటు కూడా నాట్యం గా మారొచ్చు అన్న ఆలోచన మీకెప్పుడైనా వచ్చిందా..? నాకైతే ఎప్పుడూ రాలేదు.నీ అడుగుల్లో ఎప్పుడూ అడుగులు కలిపే వారుంటే అలాంటి తడబాటు కూడా నాట్యం అవుతుందట. ఇక ఏమంటామండీ ఆయన్ని..? నోరు కట్టి పడేశారు కదా..
ఎప్పటి లాగానే మీ సలహాల కోసం ఎదురు చూస్తూ..
మీ
అపర్ణ.
1 comments:
